|
|
Archipoeta:
Fama Tuba
(Jonasbeichte)
|
Das
Fama Tuba des Archipoetae
ist eine Bearbeitung des Jonasthemas. |
Fama tuba dante sonum
|
|
Fama tuba dante sonum excitata vox preconum clamat viris regionum advenire virum bonum, patrem pacis et patronum, cui Vienna parat tronum, multitudo marchionum; turba strepens istrionum iam conformat tono tonum. Genus omne balatronum intrat ante diem nonum; quisque sperat grande donum. Ego caput fero pronum, tamquam frater sim latronum, reus, inops rationum, sensus egens et
sermonum.
|
|
Nomen vatis vel personam manifeste non exponam; sed quem fuga fecit Ionam, per figuram satis bonam Ionae nomen ei
ponam.
|
|
Lacrimarum fluit rivus, quas effundo fugitivus intra cetum semivivus, tuus quondam adoptivus; sed pluralis genitivus, nequam nimis et lascivus, mihi factus est
nocivus.
|
|
Voluptate volens frui comparabar brute sui nec cum sancto sanctus fui. Unde timens iram tui, sicut Ionas dei sui fugam petens fuga
rui.
|
|
Ionam deprehensum sorte reum tempestatis orte, condemnatum a cohorte mox absorbent ceti porte. Sic et ego dignus morte prave vivens et distorte, cuius carnes sunt absorte, sed cor manet adhuc forte. Reus tibi vereor te miserturum mihi forte.
|
|
Ecce Ionas tuus plorat, culpam suam non ignorat, pro qua cetus eum vorat, veniam vult et implorat, ut a peste, qua laborat, solvas eum, quem honorat, tremit, colit et
adorat.
|
|
Si remittas hunc reatum et si ceto des mandatum, cetus, cuius os est latum, more suo dans hiatum vomet vatem decalvatum et ad portum destinatum feret fame tenuatum, ut sit rursus vates vatum scribens opus tibi gratum. Te divine mentis fatum ad hoc iussit esse natum, ut decore probitatum et exemplis largitatum reparares mundi
statum.
|
|
Hunc reatum si remittas, inter enses et sagittas tutus ibo, quo me mittas, hederarum ferens
vittas.
|
|
Non timebo Ninivitas neque gentes infronitas; vincam vita patrum vitas vitans ea, quae tu vitas, Poetrias inauditas scribam tibi, si me
ditas.
|
|
Ut iam loquar manifeste: paupertatis premor peste stultus ego, qui penes te nummis, equis, victu, veste dies omnes duxi feste, nunc insanus plus Oreste male vivens et moleste, trutannizans inhoneste omne festum duco meste; res non eget ista teste.
|
|
Pacis auctor, ultor litis, esto vati tuo mitis neque credas imperitis; genitivis iam sopitis sanctior sum eremitis: quicquid in me malum scitis, amputabo, si velitis. Ne nos apprehendat sitis, ero palmes et tu
vitis. |
|
|
|
|
|